Günüm bir enkaz şimdi Şiiri - Murat Ülkü

Gönlüm bir enkaz şimdi, sevdam bir kara yara,
Aldığı yara büyük, ölçüsü yok, derin bir ara.
Çektiğimi bir Allah, bir de bu yanmış yürek bilir,
Bu yüzden yemin ettim, bir daha kimseyi sevmemeye dair.
Aşka kapattım kalbimi, mühür vurdum sessizlikle,
İçimde yaşadığım o acının ihaneti var sadece...

Yüreğim acıyla doluyken, nasıl beklersin bahar?
İçim yanar, kor tutar, anlatmak istesem kim anlar?
Sustum, çünkü kelimelerim bile eksik kalır hüznümden,
O yüzden bu aşkı kendime, bu sevgiyi hayata haram ettim.
Ne zaman toparlanmak istesem, bir duvar örülür önüme,
Bu bedel çok pahalı, çok ağır bir ceza oldu bana...

Canım bildiğim bir başkasının tenine ait şimdi,
O acının yangını ne demek, bilir misiniz?
Sabahlara kadar süren, gözlerime kan oturtan o feryat,
Onun ruhu duymadı, o kadar acı, haksız bir kıyamet yaşattı.
Ben ona kıyamazken, o bana kıydı hiç acımadan,
İşte o an, sevmeyi, sevilmeyi sonsuza dek bıraktım...

Oysa ben hayat doluydum, en çok mutluluğu hak eden ben,
Ama en çok acıyı çeken, en çok kırılan bu yeminli gönül oldu.
Unutmadım, özür dilerim o kırılan tüm umutlardan,
Sevemiyorum, çünkü sevsem de içimde, gizlice yaşıyorum.
Ölürcesine sevsem de, artık korkak bir sesim var benim,
Kimseye "Seni seviyorum" diyemeyecek kadar mağlup oldum canım ..

Kapalı kapılar ardında bir aşkın ölüsü yatıyor,
Ve o kapıların anahtarı, sonsuza dek kaybolmuş gibi.
Bu şiir, içimdeki fırtınanın büyük yemini....