Günlük: Akşam Demlenmeleri 1: Rakılanma

Koy hanım bakalım,masaya
Biraz peynir, biraz sardalya
Kavun da isterim kokulusundan
Topatan olmasın,Kırkağaç’tan..
Oh..Kadehlere rakı dolsun..
(Bu sözüm hanım için değildir..
Bu laf meclisten dışarı olsun..)
Aman ha..
Duyan duysun,duymayan uydursun..
Efendim, daha ne var,neler
Izgara da köfteler..
(mutlak at etindendir..)
Ellerini oğuşturma,oğuşturma..
Zeytinyağlı dolmalar..
Mezenin biri gider biri gelir
Oh..Bir kadeh daha..
Ondan sonra mali hülyalar..
“Ben bir zamanlar
Çamlıca da tankla gezmiştim,
Oradan tankla Üsküdar’a inmiştim..
Herkes palavra sanıyor..
Doğrudur..! Kartal/Maltepe
22.Zırhlı Piyade Taburu şahittir.
Biz 24 ay askerlik yapmış
Adamız..
Ne yani, yani ne…
Birinci kadehten sonra
Palavramı atacaz..
Ona buna caka satacaz..
Ne dedikse altına imzamızı atarız
Yalan sözlerin bütününü yakarız..
Daha var mı,daha daha

Derken, kalbimin alt yüzeyinden
Yukarıya doğru bir ağrı
“Aman hanım ben gidiyorum
İlacım nerede,bulamıyorum…”
Geber,demez ama,,Yakındır..
Çünkü bu hikaye, hep bilinir..
Bir şişeden sonra artık
Hikayenin sonuna gelinir..

Ondan sonra, hayata küstüm
Çünkü yalnız içilmiyor
Hayat mezesiz gitmiyor
Kalp artık çekmiyor
Ayaklarım yürümüyor.

Yeter,diyor Hayat
Umutsuz bir hayat
İşte,o kadar
Ne söylesem ki..