Yoruldum... Yine mi ?Evet yine. Bir yandan aferin diyorum kendime. Demek ki enerjini gerektiği yerde,gerektiği şekilde harcıyorsun. Doğrusu da bu. Ben mesela enerjisini sürekli lâf taşıyıp dedikodu yapmaya ayırana şaşarım. Ne zevk alıyor diye. Mutsuzdur büyük ihtimal ya da kıskanç değil mi? Benim de yetemediğim şeyler vardır ama suçlusu daha iyi olan biri değildir. Benimdir yâni.Bu dedikodu huyu yüzünden çok insan silmişliğim var hayatımdan...Geriye de pek bi şey kalmadı zaten.Yaz ayında bir kumsal gibiyken dağ başında bir kulübeye döndüm. Geleni gideni az ama hepsi benim gibi dağları seviyor...İnsan kendine benzeyeni sever.Çok yıpratmamak lâzım bünyeyi. Bu da güzel âhlaktandır.
Dağ başlarını severim kekik kokulu,
Dereleri ,çeşmeleri severim.
Hele bir de bahar oldu mu,
Kader ağlar ben bahtıma gülerim...
Aklıma sevmek ve güvenmekle ilgili birşeyler geldi.Yazmasam olmazdı. En başta insan neden güvenemez sorusunu sormak lâzım. Belki çok saftır, dedikoduya aldanmıştır bu sebeple. Belki geçmişte çok yara almıştır bu sebeple. Belki sadece altıncı hissi öyle söylüyordur ya da birebir bazı olaylara şahit olmuştur vs. vs. Ama asıl önemli olan her sevdiğimize güvenemeyiz ama güvendiğimiz herkesi severiz. Bu böyledir. Güven vermek sadakatinden, ahlakından ,sevgisinden,fedakarlığından,anlayışından ödün vermemekle olur. Arkadaş bir yazarın da dediği gibi hadi gidelim dediğinde nereye demeyendir. Kaldı ki dost... Kaldı mı sâhi böyle dost...
Günümüz güzel gönlümüz güzel olsun...
Adalet KarpınarKayıt Tarihi : 6.11.2025 13:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
