" Ay ışığı vurmaz içime kaldım biçare,
Güneşi kaybettim gerçi,ay bana râm olsa ne çare..."
Çok çok eskiden ilk öğretmenlik yıllarımda yazdığım bir şiir. İyileştim mi bilmiyorum.Sabahları boğazımda bir ağrı halsizlik...Evet aklıma bu şiir geldi bu gün. İnsanın kalbi mi aklı mı merkez olmalı deseler kalbi derim. Duygular önemli.Sevgi ,şefkat ,sadakat,doğruluk kalpten gelir.Güzel ahlakın merkezi kalptir. Yukardaki şiirde anlatılan güzel bir dosttur. Güneş odur. Ay ışığını güneşten alır. Gerçek dostu kaybedince de başkaları râm olsa da mecazen kapkaranlıktır. Gerçek dostlarımızdan ayrılmamak dileğiyle...
Günümüz güzel gönlümüz güzel olsun ...
Kayıt Tarihi : 25.10.2025 16:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
