GÜNLER ÖNCE
.
(Faili meçhul ellerin uzak dağların mağaraları içinden fitilini ateşleyip., evinin bahçesinde sek-sek oynayan küçük çocuğun yüreğine düşen kimliği belirsiz bomba haberinden., ülkenin dört yanında birden başlayan ve günlerce söndürülemeyerek ülkenin yeşilini kömür karasına çeviren orman yangını haberlerinden
günle önce)
. . .
Son dersten sonra paydos zili çalıp., sınıf tamamen boşalınca yerinden kalktı., kara tahtanın önündeki tebeşir parçalarını topladı., bir kağıt parçasına sarıp çantasının yerleştirdi… Bahçesine yeniden çizeceği sek-sek oyunu çizgileri gözünün önüne geldi., gülümsedi…
. ,
Kanatlarını sessizce toplayıp yakınlardaki köy evinin bahçesini çevreleyen çitin üstüne kondu… Minicik., görüşü keskin ama bakışı ürkek gözleriyle topladığı taşıyabileceği kadar dal parçasını gagasının arasına alarak., yavrularını emanet ettiği ağaca doğru havalandı…
. . . ,
“İnsanlar gülüyordu de.,
Trende, vapurda, otobüste…
Yalan da olsa hoşuma gidiyor, söyle…
HEP KAHIR, HEP KAHIR, HEP KAHIR,
BIKTIM BEE !...”
.
.
Cevat Çeştepe
Temmuz 2025
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 13:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!