Altın kısrak ayağa kalktı
uzun süren uykusundan —
gökyüzünden, dünyadan.
Yabancı bir karanlığın
gölgesi düştü önüne;
ürperdi, korktu.
Yaktı ışıklarını aşk böcekleri,
parladı gözleri birdenbire.
Savruldu saçları...
Gölgesine sinmiş aşkın kokusu
yankılanır teninde.
Bal damladı mühürlü dudaklardan;
durdu, bekledi, düşündü yarını,
bıraktı kendini bir bilinmeze.
Kutsal bir sır oldu,
şimdi ruhunun en ücra köşesinde.
Kayıt Tarihi : 23.9.2014 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!