Güneşin Çocukları Şiiri - Özgür Mutlu

Biz ki Ortadoğu'nun Ateşiyle Kavrulmuş Güneşin Çocuklarıyız

Biz ki, Ortadoğu'nun ateşiyle kavrulmuş tenleriz,
Çöl rüzgarlarının savurduğu, bin yıllık çileleriz.
Gözlerimizde yansıyan, güneşin en yakıcı hali,
Yüreklerimizde saklı, sönmeyen bir direnişin emsali.

Biz ki, zeytin dallarının gölgesinde büyüdük,
Acının ve umudun iç içe geçtiği topraklarda yürüdük.
Minarelerden yükselen feryatları da duyduk,
Çocukların kahkahalarını da, hayata tutunduk.

Biz ki, yıkılmış şehirlerin enkazından filizlenen umuduz,
Gözyaşlarıyla sulanan, geleceğe uzanan bir tohumuz.
Güneşin altında kavrulsa da bedenimiz,
İçimizde yeşeren bir inançla dimdik ayaktayız biz.

Biz ki, çöl gecelerinin sessizliğinde yıldızlara bakarız,
Yarınların aydınlık olacağına dair hayaller kurarız.
Güneşin her doğuşuyla tazelenen bir umutla,
Zulme karşı direnen, onurlu bir duruş sergileriz.

Biz ki, Ortadoğu'nun ateşiyle yoğrulmuş güneşin çocuklarıyız,
Yüreklerimizde taşıdığımız sevgiyle, barışın yollarını ararız.
Ve biliriz ki, en karanlık gecenin ardından bile,
Güneş yeniden doğacak, aydınlık günler bizimle gelecek.