Güneşin Batışı, Kızıl Gonca
Kızıl bir goncaydı akşam ufkunda,
Güneşin alnına düşmüş sevda gibi.
Süzüldü yavaşça dağın ardında,
Bir veda öpücüğüyle gitti sessizce.
Rüzgâr sustu, kuşlar döndü yuvaya,
Bir sen eksiktin o manzarada.
Gökyüzü boyandı nar çiçeğine,
Aklımda sen, gönlümde yara.
Kızıl gonca solarken dağ yamacında,
Bir iç çekiş düştü dudağıma.
Sanki sen gittin her batışta,
Sanki sen doğacaksın her sabaha.
Güneşin batışı, gülün vedası,
Bir sevdanın en sessiz anısı.
Kızıl gonca düştü toprağın koynuna,
Ben kaldım hasretin en uzun yolunda.
Şiir Hamit Atay
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 10:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!