Karaböceğim, canım, birtanemsin
Karanlığıma güneş yine sensin.
Senin kokun miskü anberdir bana
Taze gülsün sen eskiyen bu cana.
Bazen sevecen bir ev kedisisin
Bazen de evin tatlı cadısısın.
Doğduğunda dünya benim olmuştu.
Tasa keder hep geride kalmıştı.
Özlüyorum o minicik halini
Kokladığım yumuşacık elini.
Ne olur büyümesen böyle kalsan
Hep böyle tertemiz, sıcacık gülsen.
Heyhat! zaman durmuyor büyüyorsun
Artık elimden tutmadan yürüyorsun.
Kızım hayat zalimdir hiç unutma
Hakka emanet ol hiç acı tatma.
Kayıt Tarihi : 4.12.2007 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!