Güneşim Şiiri - Günizhan Bağlamaç

Güneşi hissetmek yüreğinin içinde,
Apayrı iki çizgi arasında kalmak
Bir adım atsan yanacaksın belki,
Yarım adım gerilesen donabilirsin de...
İşte bu arayı tutturabilmek
yaşamak korkusuyla.
Onsuz olmayacağını bilipte kabullenmemek,
Kabullenipte söyleyememek.
Fısıldayamamak hatta,kendine bile...

Sıkıpta kendini ağlayamamak,
Güneş hemen kuruturda
soluk yüzümü reddeder diye.
Kimi zaman yanmak ateşinde,
İsteyerek,dokunarak karşılıklı
Güneşe dokunmak kadar erişilmezi varmıdır ki?
Ulaşılmazı hissetmek
Hissettirdiğini bilmek
Yeniden arzulamak yanmayı,
Hatta ateşten kavruk dudakları.

Her zaman bulutların korkusunu yaşamak
Geçerde önüme görünmez güneş diye,
Korkunun getirdiği sabahlar
Ya doğmazsa bugün
Ya göremezsem bir koca mevsim...
Kimi zaman donmak yokluğunda
Kimi zaman ıslanmak beraberliğinde.
Ama sonunda hep kurumak sıcaklığıyla,
Bir gülüşüyle sıcacık oluvermek
Bir kahkahasıyla kavrulmak,
SEVMEK,
'Güneşim'demek istiyorum.

(28.Temmuz.1991)