düşerken üzerine ayrılığın karanlığı
aydınlığını
portakal kokulu zamandan almışsın
kasvetli uzaklarda
özlemin belleğinde yaşatmışsın
o hiç kopmadığın
mütevazı küçük kenti
içtenliğinden yaptığın kolyeler takmışsın
kutsadığın anıların boynuna
ve elbette bir anlamı vardır
çıkarsız bakışlardan kurduğun
izbelerde kalmanın
tipi hoyratça estiğinde üstüne
yağmur gösterişsiz güzelliğiyle
dokunaklı ıslatmış yolunu
sense ömrünün mürekkebiyle bulmak için kendini
durmadan ilânlar yazıp
ve durmadan kırılan hayallerini onarmışsın
kelebek kanadı hassaslığındaki yüreğinle
hala kendi çölünde
kendini arayan bir gezginken
bir daha çalarsan güneşi çocukluktan
bir dilek tut o zaman
uğur böceklerini uçurturken ki saflığınla
mazide kal ömür çağlayanınla
yağmalayan zamanın dehlizinde
mavi yalnızlığınla çalarak güneşin batışını çocukluktan
unutmuşsun sandığım anlarda
mumla da olsa arayıp bulmuşsun
kıyısına vurgun bir dalgayken
gözlerinle taşımışsın
yol açtığın seyrinin enginliğine
oysa bunca zaman
boşuna özlemişim güneşi
beni ufuğa dalgınlığınla yaşatırken
2000 elbistan
Müslüm Aslan 5
Kayıt Tarihi : 8.2.2019 13:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
