Güneş Gözlüm Şiiri - Mehmet Özbilen

Sabahları uyanır uyanmaz,
Karşımdasın Güneş gözlüm.
Hayal mı? diyorum kendi, kendime.
Odamın penceresi de açık değil,
Dur uzaklaşma,
Gökyüzü seni kabul etmez,
Açıyorum penceremi,
Gir içeri.
Uzun yıllar geçmiş aradan
Özlemlerini doldur odama,

Kapa gözlerini, açma ne olur.
Son defa bakayım sana,
Son defa seviyorum demeliyim.
Açma gözlerini Güneş gözlüm açma,
Utanırım, seni sevdiğimi söylemekten.
Sonra aç gözlerini,
Tüm aydınlığın ile aydınlat yeryüzünü.
Kalbimin derinliklerine kadar gir.
Bahçemdeki güllerimi de unutma.
Kokuları sinsin,
Senin kokun gibi odama.
Sevgi rüzgarlarını estir.
Güzelliğin dolsun Dünya’ma.

Artık gözlerini hiç kapama,
Güneş gözlüm.
Gözbebeklerime bak,
Göreceksin seni nasıl sevdiğimi.