Bazı insanlar toz pembe bakıyor dünyaya.
Mutlu olabiliyorlar.
Belli eden de var, etmeyen de.
Gülüyorlar, eğleniyorlar.
Ben mi ne yapıyorum?
Dertlerim ve şu anda yaşadıklarım,
Büyük bir güneş gibi doğuyor üzerime!
Ve bir güneş gözlüğü takıyorum.
Sonra mı ne oluyor?
Karanlık görüyorum herkesi, herşeyi
İşte karamsarlık bu olsa gerek.
Bir güneş gözlüğü takmak,
Mutsuzluk güneşine karşı!
Kayıt Tarihi : 6.11.2003 03:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!