Güneş elbise Şiiri - Cevdet Aybars Gürleyen

Sana bakarken gözlerim kamaşıyor , güneş mi elbisen ?
Bir aydınlık bırakıp ışıl ışıl içime doğuyorsun.
Hapsolmuş karanlığım ilk önce pembeleşiyor ,
Her bir hücrem sonra ağır ağır aydınlanıyor .
Ufuktaki bir okyanusun üstünü örten bir alacalı bir renk bu.
Okyanus binbir renk olduğu zaman , kendimi dünyamın en iyi ressamı gibi hissediyorum . Her bir renk iç içe ve bunu farkeden sana benim gözlerimmiş gibi.
Sen Yanımda olsan anlar mıydın bu renk kümesini ?
İnsana huzur veren sorumluluktan uzak dinleme hissini ?
Beraber çimlere uzansak yıldızlar için hikayeler uydursak,
Şu parlayan Venüs güzelliğin lanetine sahipken , saldırgan mars marşlar söyleyerek ele geçirse zihnimizi ?
Uzaktaki sirius vursa beynimizden en akılcı sözlerle ,
Dünya dönse ben dönmem diyen polaris , buldursa bize kaybolan yönümüzü ?
Her bir sevgi tohumu kaybolsa içimizde , beni de say diyen yanlışlıkla dinleyen bizi ateş böcekleri , kıskansa tüm hikayeleri...
Her yer sahne her gün oyun var önümüzde, saklanmış seyirciler dalga geçiyor kahkalarıyla anlayamadıkları için beni . Kendimi anlatmaktan yorulduğumdan , sen anla beni lütfen. Acınası bakışlarımla içimdeki fırtınaları bir bir yaşa. Kabaran okyanusun gücüyle bir sancaktan bir iskeleden salla beni . En çok seni özleyeyim sende beni . Kırılganlığım , hayal kırıklarım gözlerime batıyor her karaya bastığımda biliyorsun . İçimdeki enerji bitti döndür beni hayata artık. Bulutlara saklanmış tüm hayallerim. Hayatımdan vazgeçtim sanki bu dalgalarla. Kırlangıçta yüzüme gelen tuz gibi sar dudaklarımı ben anlayamadan . Sarmazsan tüm hayallerim düşer tane tane toprağa ince ince , hıçkırmalarımı duyarsın düşerken yıldırımlar .
Sana bakarken gözlerim kamaşıyor güneş mi elbisen ?
Tam tepemdesin tüm sıcaklığınla beni kavuruyorsun. Senden kaçmaya çalışan gölgem bana saklanıyor , gölgem dahil tüm benliğimle kendimi senin ateşine bırakıyorum. Boncuk boncuk terlerken azalmış saçlarımdan