Güneş Şiiri - Afet Kırat

Huzurluydum dün gece güneş düşmüş düşümde
Sezilmezdi küçüktü büyüdü gülüşüm de
Sanki bir bebek doğdu incitilen döşümde
Süzüldüğün yetmez mi gerçekten de düş güneş.

Anladık zirvedeydin her an yüksekten baktın
Solumak istiyorduk binlerce orman yaktın
Kurtulmak istedikçe cinnet yaftası taktın
Gidişin bayram olsun yapalım cümbüş güneş.

“Her koyun bacağından” kimler taparsa tapsın
Yolunda köle olsun ister baş tacı yapsın
Verdiğin sadakayı nefes almadan kapsın
Rahat nefes alırım deseler ölmüş güneş.

Fırtınalar çıkacak nice şimşek çakacak
Gökyüzünde yıldızlar sana ağıt yakacak
Sanma ki göktaşları acıyarak bakacak
Bir bulutun altında yakındır çöküş güneş