Hep kopan gül
Hep esen rüzgar
Esme rüzgar
Ayrılıklar böyle başlar
Hep bana hep bana mı
Böylesi rastlar
İlk ayrılık ilk veda oldu gidişin
Hüznünü sil silebilirsen
Dün yine karşıma çıktı resmin
Hadi unut unuta bilirsen
Bilirim bu veda sade dünyada
Kelepçeler kelepçeleri zincirler zincirleri beslemiş
Adım adım gün be gün kendimiz kendimizi esir etmişiz
Sonra inşa ettiğin bu vücutta sırıtıp kalmışsın
Sanki bir ormanda bir vadide yalnızsın yalnız ve tek
Ağlamışsın dizlerin sanki sıyrılmış gibi öyle
Gülmüşsün gözlerinde sanki tebessüm içinde
Gözlerim buğulu bulutlar gibi
Dokunsan akacak şimdi
Proplem dışa vurumlar değil
Ağrılar sızılar içten geleni
Bu hallerde olmama sebep
Anlayacaksın her şeyi
Bir şeyler yokluğunda
Ağlayacak ağlayacaksın
Zor gelecek kabullenmen
Haykırışların tesellin olacak
A'dan Z'ye servetim
Karıştırmak onları işim
Güzeli güzele sunma gibi
Katıştırmak nasibim
Onlar hep dünyamız
Beni sen sen mi benden aldın
Bana sen sen mi yandın ağladın
Leylalar Mecnunlar
Keremler Aslılar
Nasıl yandı durdular
Ne gönül ne bahçeler
Beceremiyorsun canım
Beceremiyorsun bensiz olmayı
Beceremiyorsun canım
Beceremiyorsun benden ayrılmayı
Kalp dediğin dil değildir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!