Gündüz... Şiiri - Murat Ülkü

Gündüz az da olsa kafam dağılıyor. Ama gece olunca hep bir hüzün
Ne konuşasım var
Ne de yatasım.
Sabah olmuyor.

Yaş mı önemli, aşk mı?
Ben aşk derim.
Çünkü yaş, sadece bir sayı...
Bir günde on yıl yaşlananlar gördüm.

Gündüzler bir perdenin aralığı,
Azıcık da olsa dağılıyor aklım.
Geceler mi, hüzünlerin otağı,
Ne konuşacak dermanım var ne yatasım.
​
​Sabah olmuyor ki yeniden başlayayım,
Zaman sanki durmuş, saatler sessiz.
Yaş değil, yaşantılar anlatır seni,
Bir günde on yıl yaşlanmışım, sensiz...

Seni istiyorum,
Ama yoksun, o yüzden tüm bu dertler.
Gidişinle ömrümden silinmiş sanki seneler.
Sadece seninle anlam bulur geceler.

Kalbimde bir boşluk, bir fırtına dinmez,
Sen yokken içimdeki bu yangın sönmez.
Gel artık, bu hüzünlü sayfa kapanmazsa bitmez.
Her şarkı seni anımsatır, her dizede sen,
Bu acımasız yalnızlığa nasıl dayanır yüreğim, sensizken...

Gece biter, gündüz gelir,
Hep aynı sancı
Bilirim, sen benim en güzel ilacım,
Ama sensiz bu kalp duracak.

Bu son şiirim sana, son sözüm;
Sensizlik, en ağır yüküm, en derin yaram.
Seniiz geçen her an, bir ömür sanki,
Bu son dize, artık bitti tüm hikâyem.