Gündüz Şiiri - Mehmet Hacımüftüoğlu

Seher vakti, gece gündüz arası
Evliyaya mübarek, doğuranın yarası

Gün doğarken afakımız ısınır
İyi evlat sevinirken kötüyedir sarası

İstivada gün ışırken uyku ne de yaraşır
Kimi cennet revhi duyar, kimi duymaz: selası

Az kalınca... Gün batımı keraheten ibadet
Alim için pek ağırdır, üç parçadır sülasi

Her nasılsa gün gidince ağlar ışık bebesi
Belki gece uyku da yok; belki yok sülalesi