Gündallı Şiiri - Ali Tekmil

• Ölümü tefe koymuşlar, teften beter küflenmiş.

• Günün şakülü kaçtı, burcumuz akrep.

• Kimin yelini nerden kovmuş; eni boyu üç buçuk. Garibim, dakka başı takla. Göbek adı: Yelkovan.

• Soyduğum ve soyulduğum; en çok da kendiliğim. Karşıda tıpa tıp bir doğa oturuyor. Söz; otomat bulvar. Bir mühendislik şaheseri: Dimdik ve dosdoğru komşu- karşı.

• Bugün de doğa’ya kaldım. Girişte cüzdanımı bıraktım. Silah sayılıyor ve buyurnikeden geçmiyor.

• Altmış yıllık ortalama bir işçi ömrü içinden geçerek ve her öğünde bir lokma fazla yiyerek açlığın piramitsel diyalektiğinin dibinde dik ölmenin ne âlâsı var! Var: Mısır polisinin açtığı ateşte yedi işçi öldü- Gazete haberi.

• Gerçek, düz önüne alındığında, günümüzde ölüm: Düpedüz emperyal.

• Öpüp başınıza koyun ey erk- egemenler! Ölüm; sizin için yaşam iksiri! Ya, sosyalize sürümünün toprağı bol atılmasaydı!

• Kankaları kandırdılar da, kargalar kıs kıs. Gülüyorlar. Makaraları tutulamıyor.

• Olmakta olan her zaman da dik açıyla duyulmaz. Yan horozdan çapraz ötüş ondandır. Yarıdan sonrası bağlar gazeli.

• Eşik dil’di; geçtim ve kurtuldum.

• Düğüm çil’di; Saçtım ve sayrıldım.

• Kendi bolluk bahçeme hoş geldim.

• Bir ömür çektim içimden: Her nanesi bindallı.

Ali Tekmil / 07.04.08 – Cırmantepe.