Artık yazdıklarımda kendini arayacağını
hiç düşünmezdim.
Bir zamanlar sana ait olan her harf,
şimdi yokluğuna eşlik ediyor.
Oysa,
bütün kelimeler sende anlam bulmalıydı.
Her cümle,
senin varlığınla nefes almalıydı.
Ama ben,
sana dair kurduğum milyonlarca cümleyi
şimdi içime gömüyorum.
Varlığına hasret o kadar kelimem vardı ki,
her biri ilmek ilmek işlenmişti
sana dokunsun diye.
Ama sen,
dokunulmaz oldun.
Uzaklaştın.
Sessizliğinle susturdun beni.
Şimdi yazdıklarım,
birer ağıt gibi dökülüyor satırlara.
Her harf,
bir eksilişin izini taşıyor.
Her nokta,
bir vedanın yankısı gibi.
Günler geçiyor,
ama seninle kurulmayan her sabah
eksik doğuyor.
Güneş bile
aydınlatmıyor içimi artık.
Ve ben,
sana yazdığım her kelimede
biraz daha eksiliyorum.
Biraz daha
*sen oluyorum.*
Kayıt Tarihi : 7.9.2025 11:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!