Günaydın Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Uyanır uyanmaz,
Daha gözlerim pusluyken
Bedenim soğuk,
İçimde yorgun gecelerin tortusu…
Fısıldadım karanlığa:
Günaydın.

Sensizliğin içinden geçerken
Uçmak isteyen bir sevincin
Kırık kanadıyım sanki,
Tutunacak bir umut ararken
Savruldum duvar diplerine…

Oysa içimde bir bahar vardı,
Yeşil bir özlem,
Dağ kokulu bir rüya…
Ama çöle saplandı gönlüm,
Sessiz, susuz, sahipsiz.

Şimdi sen,
Güneşin doğduğu yerden
Bir umut gibi geldin,
Çölüme düşen ilk yağmur gibi
Toprağıma can verdin.

Ve ben,
Tüm karanlığıma rağmen,
Kırılmış olsam da
Yeniden doğan bir gün gibi
Fısıldıyorum yeniden:
Günaydın…

ADG