Günaydın Şiiri - Ahmet Turan Altunsu

(RUH ADAM’ a: Aytolu’ ya, Güntülü’ ye, Nurkan’ a;
garibim Hasan’ a, ‘’hakgeten’’ değil hakikaten İNSAN’ a
ve elbette SANA gelsin!)

Güneşli bir ilkbahar sabahı…
Ağaçlar rengârenk çiçeklerle bezenmiş,
serçeler cıvıl cıvıl; daldan dala sekiyor,
karşı balkonda Nagehan teyze – yine mütebbessim -;
Şarkılarla, saksılara Hercaî Menekşe dikiyor…
- Günaydın Nizamettin bey!
- Günaydın canım! ..
Nizamettin bey balkonuna branda çekiyor! ..
Yanı başında sevgili eşi / yeryüzünün en kendini beğenmişi,
belli ki bazlama yapmış: Savan silk(el) iyor! ..
Oldu mu ya Müzeyyen hanım?
Bu güzel ilkbahar sabahına
…yakıştı mı yaptığınız?
Alt katta Hayme ana
…merdivenlere oturmuş
……elinde asırlık baston
………kim bilir ne günler görmüş;
derin derin düşünüyor! ..
Bahçede bir çift güvercin / belli ki alışkın:
erguvan ağacının altında, toprakta eşiniyor! ..
Ve komşu pencereden bir nağme yükseliyor:
‘’Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç? ..’’
Kaç zamandır hasret kaldığım neş’ eyi hissediyorum.
Üç beş dakikalık ta olsa ara veriyorum sevdalarıma;
unutuyorum demiyorum, fark ettin mi?
Çünkü 'ben seni unutmak için sevmedim…'
seni, kalbimin derinliklerine hapsediyorum!
Derin derin koklayıp bu temiz havayı
Tanrı’ ya bir kez daha şükrediyor, yaşamı fark ediyorum...
Günaydın insanlar
Günaydın kuşlar, nebatlar, böcekler
Günaydın canlar...
Sizi çok seviyorum...
Sizi çoook seviyorummm! ..
....16.05.2004 - Eryaman/ANKARA