Gün Yüzü
Ne çiçek açtık ne meyveye durduk
Öylece çürüyüp kaldık kendi başköşelerimizde
Suretini bekleyen çerçeveler gibi astık ruhumuzu boş duvarlara
Kadehler doluydu bir vakitler
Şimdiyse feri sönmüş gözlerimizin kıyısına vuran yalnızca boş şişeler
İçimize attıklarımız da
Bekledik uzun zaman gelen giden olmadı
Sardık yaralarımızı
Bahar geldi yaz geçti
Kiraya verdiğimiz kalplerimizi kışa kadar oturan hiç olmadı.
Kayıt Tarihi : 12.11.2022 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!