Gün Gün Olmayınca Gayrı...

Kalabalıkların içindeki yalnızlıktır benimkisi
Neyime ki benim sağım solundaki gölgeler
Bıraksınlar beni benimle tek başıma
İçimdeki acılı boşluğu yaşayayım doyasıya,

Güne gün demiyorum gayrı
Sen yoksan ben yokum artık
Varlığım sensizliğine yazılmış gibi
Bitmeye de hiç niyeti yok gibi yok gibi,

Kimse kimsenin derdinden ne anlar ne bilir
Herkesin dünyası,dünyaları kendisine
Dağlı taşlı uçsuz bucaksız
Sanma ki tek güneşi eksik,

Gelinen yolun sonu görünmeye başladı
Gözlerimdeki yaşlar nemli nemli
Yüreğime doğru akıp gidiyorlar
Bıraktım varmaları mucize olsun,olsun...

* Berlin, 28.03.2025 *

Talat Özgen