Gün geceye karıştı, usulca,
Renkler kayboldu, gölgeler sarardı.
Ufkumda bir ateş söndü, belirsizce,
Zaman eğildi, geceyi çağırarak sardı.
Şehir sustu, ben de sustum,
Ruhumda yankılar buldum,
Her nefeste biraz daha kayboldum,
Ay gökteyken, ardımda umutlar buldum.
Yollar bizi örttü, adımlarımız kayboldu,
Zaman hızla aktı, sanki bir rüya.
Bir düş gördüm, ellerim soğuk,
Geçmişin bağları, çözülmeden dağıldı.
Şehir sustu, ben de sustum,
Ruhumda yankılar buldum,
Her nefeste biraz daha kayboldum,
Ay gökteyken, karanlıkta vardım, sonu buldum.
Suskun gözlerde yolların sonu belirsiz,
Kalbimdeki yaralar çığlık arar, gizli.
Yağmur gibi döndü eski anılar,
Hiçbir şey aynı kalmaz, zamanın hilesiyle, silinir izleri...
Ahmet Nejat Alperen
Kayıt Tarihi : 17.3.2025 21:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!