Gün Dönümü Şiiri - Recep Uğur Özdemir

Devrik kral, kendini kendine devrederken,
Bilmiyordu yeniden dirileceğini...
Ve törenden önce,
Ateşten bir kuş uçuyordu havada
Ateş yalıyordu bedenleri şölen havasında.
Her seferin sonundaki diriliş
gerçekleşiyordu yine..
Akrep yelkovanı kovalıyorken,
Gözlerdeki kralın neferleri sönmeye yüz tutuyordu.
Bu yüzden Ateş kuşu rahattı.
Serbestçe ürkmeden uçuyordu üzerimizde
Bizler doğuşunu beklerken kralın
Devrik kralın kahkahaları yankılanıyordu
Kahveye çalan duvarların boğduğu alanda.
Krallar gelip geçiyordu
Şölen alanından,
Ve kentten kentlerden...
Ateş kuşu hep uçuyordu her yerde
Bedenlerimizi yalıyarak.
Ürkmeden bilinmez korkuyuda salarak....