Adı konmamış bir sevgi sızıyordu içimize
Açlığımız aşa ve suya değildi...
Kanımıza karışan bir antibiyotik gibi,
Ruhlarımız sanki yer değiştirmişti.
İkindi gölgelerinin yamacında kalmıştı yalnızlıklar.
Gece kadar karanlıktı pişmanlıklar.
Bir o kadar da uzaktı bize ayrılıklar.
Hayat bu defa mutluluk yollamıştı kapımıza.
Acılar alabora olmuştu,dünya denen okyanusta...
Kayıt Tarihi : 3.7.2008 16:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Mesai saatinde gelen ilham kırıntıları...
Kolay Gelsin.
TÜM YORUMLAR (4)