Gün Batımı Şiiri - Mustafa Çaturoğlu

Günbatımı da azizdir
Ama dışlanmıştır
O bitenin dostu,
O alaca bulacalık
gecenin kardeşi

Ve soğuğun
yalnızlığın
kimsesizliğin
kaldırımların
tanınmayan kardeşidir
Gün Batımı

Nasılki doğu aziz ve tertemiz bir çocuk ise
Sabahlar
Günbatımı da deneyimli bir yıldızlar kümesidir
Çok tazeler yetiştiren
ve gebe sabahlara

Günbatımı ne kadar acı...ysa,yalnızlık ve haykırışsa ve çığlıksa
Gün o kadar güzel
Bereketli
Ve Muhteremdir.

Güzeller sinsice pusuya yatar
Bitmeyen gecelerde
Sabah yalnızca ardıllarına
bağrını açar
-ve tarih kokan bu caddelerde
Dolaşan nice aksakallı dedelerdir-

İkindi vaktidir ama
vakitlerin efendisi
Güneşin ağladığını ama güldüğünü hissedersiniz
Güllerin arasından dolanırken şehzade kavukları selamlar sizi

Günbatımıdır ama
Vakitlerin en delisi