16.10.05
çekildi güneş yine karşı dağlardan demin!
bu hayalet şehire bir kızıllık süzüldü...
birikti pencereme hançerleri matemin;
sanki uzak ellerde anneciğim üzüldü...
kabardı suskun deniz,yüreğimde bir yerde!
sanki şehit vermişim canözümü siperde...
gün batarken ağlamak varmış demek kaderde;
on yıl sonra ilk defa dudaklarım büzüldü...
Kayıt Tarihi : 24.1.2008 20:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
bir sonbahar güneşi,batmak üzereyken misafir oldu pencereme ve götürdü beni çok uzak bir yerlere...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!