Gün Aydın Şiiri - İsmail Durmuş Kingir

Günaydın yalancı gülümsemelerin şehri.!
Günaydın hüzün,
Günaydın sahteleşen gözleriyle bile yalan söyleyenler...
Duygusuzlaşan yalanlarcılar,
Sadakati menfeate karıştıran çarpık düzen...
Günaydın çürük sevdalar...
Günaydın konuşamadığım ben,
Yalnızlığım, sırılsıklam bedenim günaydın...
Dokunamadığım ten, sarılamadığım sen.!
Yalnızca yalnız kaldığında kendi olanlar günaydın...
Yalnızım.!
Yalnızlığım günaydın...
Attığımı sanıp da atamadığım adımlarım...
Yaşamın coşkusundan kendini soyutlamak istemediği halde,
Hayattan soyutlanmış olanlar günaydın...
Günaydın sevgiye susayan yürekler...
Yanağında gözyaşı ıslağı,
Dudağında kanayan şiir olanlar,
Günaydın ey sevda yolcuları...
Günaydın yenilemeye çalıştığım Dünya.!
Günaydın eski ben.!
Maskelerini takmadan sokağa adım atamayanlar,
Az sonra yoğun bir sessizlikle,
Mecburen birileriyle selamlaşmak zorunda olanlar...
Kalkın gidin yalnızlıklarda kalabalıklaşın artık,
Günaydın.! "İ.D.K"