Gün Şiiri - Refik Durbaş

Kadın evli
parmağında yüzüğü: zamansız aşklardan

(Yalnızlığı avlusuna düşmüş utancı
hüznün kapı aralığında mı öpüşürdü)

Evi yok erkeğin, hiç olmamış
Kollarında kelepçe: akşam rüzgârından

(Alır başımı giderdim kentlerden, şiirlerden)

Ömür boyu aşktan mı konuşmuşlar
ölüm boyu yaşamaktan
bahçeli bir evden, çiçeklerden
işe gitmekten aşka dönmekten
dolu fileler boş yataklar
sefertasları – dağların ardından
süper-marketlerden süper sevgilerden
dağların ardından seni sevseydim

Hiç gün güneş görmemiş mi ne
ikisinin de yüzü gündüzü

(Alır başımı giderdim acıdan rüzgârdan)

Dalında çürümüş yalnızlık gibi

Çok mu oldu uçalı gölgesi yalnızlığın yüzünden