Gümüş kordon Şiiri - Deniz Turkozu

çoktan ziyade aza kaydım
kalemle çizilen ülke sınırlarına inat
kaydım azdan çoğa doğru arttı
ağırkanlı bir memur vardı kentin birinde
az saçını limonla tarardı
herkes gibi onun da hayalleri vardı
aradım tepecik keranesinde
güçlü kuvvetli zencilerle ve kıvırcık meksikalılarla
paris montmartre ve viyananın ara sokaklarında
daha birçok yerde aradım
polisler çoktan kapatmış kaydını
yakmış bir gece günlüklerini annem okuyunca
abim bahçeye gömerdi hatıralarını babam dedi
gözleri dolunca birden rakı almaya gitti

üşüdüm
nereye gitsem hep peşimde jüpiterin gölgesi
kalbimin hemen altında ateş tutan prometheus ama
asıl yaptığım yaptığıydı zeusun chronosa
o soğuk ve gürültülü boşluk zamandan azaddı daha
ne bileyim işte
saçlarım sapasağlam duruyor hala
şimdi ölsem yakışıklı ölürüm mesela
bir hatıra kutum var senelerdir dolduruyorum
içinde beyaz tenli kızların küpeleri
mektuplar fotoğraflar falan
bu kutuyu mezarımın başına koyun
söylemeye gerek yok herhalde
yağmurdan kardan kıştan biraz korunsun
bakın onlara ve izin verin yabancılara
bırakınız çalsınlar
vasiyetimdir
içinden bir kartpostalı da rastgele bir adrese gönderin