Gülüşün ile Şiiri - Caner Gümüş

Herkesin gündüz dediği başkaymış.
Kimi dokunurmuş bir lambaya,
Kimi huzur ararmış aydınlık diye,
Kimi biraz güneş.
Benim gündüzüm gülüşünle başlıyor oysa,
Aydınlanıyor kahvaltı sofram tebessümlerinle,
Kahkahaların dans ettiriyor sokak güvercinlerini,
Ve göz kapakların kanat çırpıyor telaşlı telaşlı.

Vakti yok benim gündüzümün,
Akrebi de yelkovanı da yok.
Kirpikleri, kaşları var.
Bakışınla dönen dünyamın,
Gülüşünle aydınlanan yarınları var.

Şimdi tutsam ellerini,
Saatlerce sana bakıp düşünsem,
Düşünsem senelerdir ışık saçan koca Güneş değil de,
Gülüşlerin nasıl aydınlatıyor,
Ruhumun derinliklerini ?