Gülüstan Şiiri - Mithat Çöpür

Evimizin ilk kızıydın,
Seninde saçlarını taramıştı anamız,
Saçlarını tararken kimbilir,
Ne duygulara kaptırmıştı kendini,
Seni gelin etmeği,
Ellerine kınaları yakmayı,
Nasılda coşku dolu bir duyguyla düşünmüştü,
Vede bir gün olacak,
Ona torunlar vermeyi,
Zaman akıp geçecek,
İhtiyarlamayı,
Vede en acısı,
Vade dolduğunda,
Yavrusunu bırakıpta ötelere,
Ta ötelere intikal edeceğini,
Senin saçlarını tararken,
Bunları kaç kez düşünmüştü anamız,
Sen anamın ilk kızı gülüstan,
Sen en nazlı kızı gülüstansın,
Yıllarca kahrımızı çektin ablacığım,
Anamdan sonra emeğin bizde çok,
..........................Canım ablamsın,
Zaman nede çabuk geçiyor,
Değilmi ablacığım,
Daha sen bebekken senin saçlarını tarayan
.........................................................Anamız,
Sana ninniler söyleyen anamız,
Şimdi nerde anamız,
Zaman nede çabuk geçiyor,
Sen büyüdün, ben büyüdüm,
Yıllar birbirini kovaladı,
Sen bile anneanne, babaanne oldun,
Ama yinede sen bize göre,
Anamdan sonra gelen,
Canım ablam Gülüstansın sen,
Gülüstanım sil gözyaşını,
Anam yoktur dik tut başını,
Sevenlerine çatma kaşını,
Kaf dağının ardındaki masalmısın Gülüstan,
Muşta yalnız kalan tek ablamızsın Gülüstan,
Bacılar içinde en büyüksün Gülüstan,
Uzaklarda olsakta, bizler,
Sen,
Canımız ciğerimiz büyük ablamızsın,
..............................................Gülüstan.

Mithat Çöpür Akcanlı)
10/03/1999