Gülüş Gülüşüm Şiiri - Temel Ses

Bir bakış attın…
Sanki zaman durdu.
Gözlerinde bir evren,
İçimde fırtına kurdu.

Ne yıldız bu kadar parlar,
Ne de güneş bu denli sıcak…
Senin gözlerinle yanar,
Karanlık bile apaydınlık.

Bir şimşek gibi çakar gecemde bakışın,
Tüm hücrelerime işler,
Titreşir varlığın…
Ve ben, o anda yok olurum zamanla birlikte.

Söz söylemesen de,
Kalbime sessizce konuşursun.
Her kıvılcımın içinde
Yeni bir hayat oluşur.

Gözlerin…
Bazen huzur.
Bazen isyan.
Bazen sonsuzluk gibi derin,
Bazen de ansızın yanan bir volkan.

Bir enerji var sende…
Görünmeyen ama hissedilen.
Bir gülümsemeyle bile
Evreni yakabilecek kadar gerçek.

Yakın durma fazla…
Tutuşurum belki.
Sen fark etmeden,
İçimde yangınlar büyür sessizce.

Ama ne olursa olsun…
Yine de bak bana.
Çünkü gözlerinle yanmak,
Karanlıktan daha parlak bana.

Ve dalgalar gibi,
İçimde kıyıya vuran hisler…
Bir fısıltıya dönüşür gecede:
Sevda…

Senin adınla başlar her cümlem,
Her düşüm…
Gözlerinde yandım ben,
Usul usul…
Gülüş gülüşüm…