Gülümseten Düşündükçe

Bir başkaydı bakışların...
Bir ömürdü gözlerinde kaybolmak..
Sanki bi deniz vururdu kıyıya
Uslanmaz dalgalarıyla ...
Aşktı bu tereddütsüz...
Hesapsız kelimelerdi gönülden dile ...
Bir ümitti her yeni gün
Bir sevdaydı takvim yaprakları
Adı konmamış birlikteliğe konulan bu her satır gibi masumdu, günahsızdı
Mesafeler vardı belki
Yolların ucu hep sana çıksa da
Lâkin ne yapmalı ?
Zamanın sahne aldığı bu ömür denilen oyunda...
Minik bi roldü benimkisi
Senin hayatında belki de figüran misali
Bu denli ümitvâr olmak yakışmadı mı ki bana
Şimdi sensizlik nasıl olur da yakışırdı bana ?
Işıklar söndü , perde kapandı da...
Bir ben kalkamadım oturduğum koltuktan
Ve kalkamam tâ ki bi gün gelip te sen elimden tutup kaldırana dek..
Belki de hiç dönmeyeceksin bi daha
Ve belki de yarım bi şarkı ,yarım bi soluk, yarım bi aşk olarak kalıcam hep "sen" denilen diyarda..
Dönüp dönüp geri bakan insanlar vardır ya hani tren istasyonlarında
Hani iskeleden vapurlara el sallayan, hani boş banklara bakıp bakıp içlenenler vardır ya
İşte öyle bıraktın ki beni sensizlik diyarına ne rol kaldı ne senaryo
Bi adın kaldı ve bi kaç resim senden geriye
Gülümseten düşündükçe ...