Gülümsemek Üzerine Şiiri - Sezer Coşman

Tahrip gücü yüksek sevgilerle geldiler.
Sevginin acı verdiğini gittiklerinde anladım.
Hiçbir şey olmamış gibi davranmayı iyi biliyorlar.
Can yakmak hoşlarına gidiyor,
Ama bunu kendilerine bile itiraf edemiyorlar.
Sorsanız hepsi hümanist!
Beni benden daha çok düşünüyorlar.
Bu kalıbı sana hazırladık sen de buna gir!
Diyorlar.
Acımasızlar, melek yüzlüler
En önemlisi gülümserler.
En çok gülümseyenlerden korkmam gerekirmiş.
Bunu geç fark ettim.
Halbuki pazarlamacılara bakmam yeterliymiş.
Mal satmak için gülümser pazarlamacılar.
Birini kandırmanın yolu gülümsemekten geçtiği için.

Ne kadar tekerrür etse de kandırılışımız,
Ders alamıyoruz.
Saf tarafız kardeşim biz.
Saf olmamız mı suç?
Kandıranın hiç mi suçu yok?

Yalandan sevgilerle geldiler.
Belki o an sevdiler, mutlu oldular, gülümsediler,
Çıkarlarının olmadığını iddia ettiler,
Sonra düzenli sevgiye maruz bıraktılar.
Sevgi bağımlısı oldum.
Ama hep daha fazlasını istemedim.
Beni tatmin edecek kadarı yeter.
Bunu fark ettiğimde,
Onlara benzediğimi anladım.
Oturdum kendi tabutumu yaptım.
Mezarımı kazdım.
Ama üzerime toprak atacak biri lazımdı.
Ben de gülümsedim.