Gülümse Bana Ey Sevgili Şiiri - Gökhan O ...

Nereden karşıma çıktın, bahçemin nadide karanfili?
Gökyüzünde uçan, kanatlı yapraklarımın en güzeli...
Çöllerime yağan yağmurumun kurak seli,
Rüzgarımın mayhoş, bitkin yeli...

Gülümse bana ey sevgili,
Gülümse ki vapur düdüklerinden bileyim geldiğini;
Başka yüzlerde, beyaz çarşaflar altında aramayayım seni.

Gülümse bana ey sevgili,
Gülümse ki azat edeyim zincirlere vurduğum zamanın sahiplerini,
Yani saatleri.
Gel bana, ki takvimler hep aynı yırtılsın,
Bir ileri, bir geri...

Anlat bana,
Güzelliğin hangi elçinin Nemrut’a gösterdiği mucizesi?
Kendini benden götürmen, hangi mumun sönmesi
Ve bu, hangi mevsimin gelmemesi?

Gülümse bana ey sevgili,
Gülümse ki bir şeye değsin İstanbul’un fethedilmesi.
Camiye bürünen Kutsal Bilgelik Kilisesi,
Fetheden Sultan Fatih’in tevhit mücadelesi...

Gülümse bana ey sevgili,
Gülümse ki bülbüllerden ezberlemeyeyim sesini,
Dört kutsal kitapta her kandil okumayım seni.

Gülmese bana ey sevgili, ne olur gülümse.
Bırak, sularımın üstü çölse,
Takvimlerim hep Eylül’se
Rüyalarım seninle süslü gelinse

Dualarım Rahman’dan kabul edilip ellerime düşerse,
Ey sevgili...
O zaman kıs gözlerini
Yıldızların üstünden bana gülümse.