Gülüm Ben Öldüm Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

Öfkem sığmaz yüreğime taşıyor
Vurdular sırtımdan gülüm ben öldüm
Tesellinin avuntusu bedenime yetmiyor
Vurdular sırtımdan gülüm ben öldüm

Köprü olduk geçsin dedik insanlar
Kör sandılar dost bildiğim yamyamlar
Bu devran böyle gider diye sananlar
Vurdular sırtımdan gülüm ben öldüm

Asmaya götürdüler soran olmadı
Ben düşerken ardımda duran kalmadı
Düştüğümü sanıp dille vuran çoğaldı
Söz ile vurdular gülüm ben öldüm

Uca dağlar gibi yıllar yılı düşündüm
Yağmur yağdı ihanetten aşındım
Toprak gibi yel götürdü taşındım
Gurbet içimde gülüm ben öldüm

Dürüst idim beni aptal saydılar
Cömert oldum şerefimi çaldılar
Soysuzcuklar beni kendi sandılar
Keşke taş olsaydım gülüm ben öldüm

Sırtıma sapladılar eyrice hançeri
İhanet acısı acep bir gün geçermi
İhaneti eğri insanlar hiç bitermi
Bedenden ziyade ruhta gülüm ben öldüm

Güvercin gibi gökyüzünde salındım
bir lokma ekmeğe şükreyledim sevindim
Akbabalara fırsat doğunca bölündüm
Parça parça kopardılar gülüm ben öldüm

Dürüst idim kendi gibi sandılar
Şeref bilmez şerefimi beş paraya saydılar
Doğruya sevdalıydım kendi gibi sandılar
Gizlediler iyileri gülüm ben öldüm

Mor halkalar beliriyor gözüm altında
Çok üzgünüm namusumdan arımdan
Yaralıyor ihanetler içerimde derinden
Çözülmeyen sorular kaldı gülüm ben öldüm

Dalgın düşüncelerle dalarım geceleri derinden
Gözlerim takılır enginlere yardım beklerim rabbimden
Ölüme razıydım kurtulsaydım namussuzun şerrinden
Kurtulamadım gülüm işte ben öldüm

Doğrular tutkumdur değişmem ömrü asıra
Boğulsa bedenimi sarın doğru helal hasıra
Göz gördüğünü attılar kör zindanlara
Gömdüler doğruları gülüm ben öldüm

Sürünür yaşarsam yalanı bilmem
Gönüllü doğruyum assalar dönmem
Adaletin astığı boyuna yanmam
Urgansız astılar gülüm ben öldüm

Bu yurda hayırlı evlat doğurdu anam
Kuyruk sallamam doğrudan dönmem
Haramı biliriz harama el uzatmam
Yalana saydılar gülüm ben öldüm

İhanet kusmuğu kokutmuş her yani
İnsanca yaşarım sürerim kervanı
Elbet zail olacak şu ihanet devranı
Yalana saydılar gülüm ben öldüm

Deydimi deme doğruyu yazdım
Dünyanın ortasından bir doğru çizdim
İnancımı halkımı karşılıksız sevdim
Anlamadılar gülüm artık ben öldüm

Kötülük düşünmedim yarenime dostuma
Yiğitçe,mertçe yanaştım hasmıma
Bu kötü gönleri yazdım defterin son yaprağına
Kapattım defteri gülüm ben öldüm

İhanet cüce ruhlu insanın pislik kamburu
Parayı makamları bir gün yeller savurur
İhanet şeytanın tacıdır elbet yok olur
Meleklere saydılar gülüm ben öldüm

Bunlar İhanet domuzundan doğan piç çocuğu
Eserleri iftiradır şeytanladır her yolculuğu
Fesat çıngırağı ellerindeki tek oyuncağı
İnsandan saydılar gülüm ben öldüm

Kadri,ye cezamı, eylemişse mertlik
Kafama sıkarda açarsam bir delik
Canı doğrulara fazlamı feda ettik
Anlamadılar gülüm şimdi ben öldüm

11/05/2013