Gülüm Şiiri - İlyas Baltacı

yüreğimde kalan sözlerim vardı daha,
her birini gözlerine bakıp söyleyecektim oysa...

bir anda
aşk bu demiştim sol yanıma
tam cesaretimi toplayıp
seni seviyorum diye fısıldayacaktım ki kulağına
içimdeki ses yapıştı boğazıma
Seni hak eden aşk bu mu?
gururunu serme ayaklar altına! !
içinde ki söz sende kalsın
fırsat verme Konuşmayı bilmeyen dudaklara
ne diye kanıyorsun her dediğine
ah Be iç sesim uydum yine ben sana
doğru mu yaptım yanlış mı bilemiyorum...

bazen de
vazgeç diyorum
senin sevgini hak edecek bir yürek taşımıyor diyorum
anlamıyor...
yine kuruyor hayallerini toz pembe
acıyan yanına aldırmıyor bile
ve içindeki o hicran sesini bir kenara fırlatıyor
keşke gelse diyor
gelse de doyasıya sarılabilsem
bir daha ayrılmamak üzere...

biliyorum
Olmaz sevdalar düşürdüm kalbime
hakkım yoktu belki aşık olmaya
oysa nede güzel yakışırdı sevgi bize
mesela biz olabilirdik
biraz çaba gösterseydik aşka
dedim ya olmazları bulup koymaya çalıştım hayatıma
belki ucu bucağı yoktu yüreğimdeki sevginin
ben sevmeliydim kim olduğunu sormadan
yüreği bana değsin yeterdi
olmadı işte
aşk nedense bize iki beden büyük geldi...

aslında ikimizde suçluyduk
en ufak rüzgarda yerle bir oluyorduk
hep kendimizi düşündük
belki de bu yüzden biz olamadık gülüm
ben de istemez miydim aynı gönül bahçesinde olmayı
mutluluğu beraber yaşamayı
acımızı paylaşmayı
ama olmadı işte, bazen gururum engel oldu
bazen de inadım
ama şunu bil ki, ben hep seni sevdim...

gülü, solana kadar değil
ölene kadar taşırım ben
yetmez mi gülüm...

Şiir: (Polat Tek / Cemre Kaya Özaydın)
25 Ekim 2016