Gülüm Şiiri - Nesimi Keçelioğlu

Ne ben söyleyeyim ne sen bana sor,
Sensizlik neşemi bitirdi gülüm.
Ayrılık insana bu kadar mı kor?
Bedenim gülmeyi yitirdi gülüm.

Hani insan öz canından bıkar ya,
Sağa sola denli densiz bakar ya;
Ah! sensiz geçen şu üç gece var ya!
Ömrümden ömürler götürdü gülüm.

Anlatamam kahrım beni boğuyor,
Her gece üstüme karlar yağıyor,
Güneş bile başkasına doğuyor,
Karanlık karşıma oturdu gülüm.

Azıcık insafın varsa deline,
Ne olur canım de dokun eline,
Düşürme ellerim kem söz diline,
Yokluğun dünyamı batırdı gülüm.

Açıkla suçumu neyse nezdinde,
Demek ki usanıp gittin bezdin de;
Dertleri art arda bir bir dizdin de;
Başımı önüme yatırdı gülüm.

Dün gece yarısı hayâl kurmuştum,
İnan ki nefsime karşı durmuştum,
Artık içmem diye karar vermiştim,
Hicrin kadehleri artırdı gülüm.

Artık mümkün değil bu çile bitmez,
Seni de beni de bahtiyar etmez,
Sensizse bu dünya gönlüme yetmez,
Vuslatın hicranı yetirdi gülüm.

Ne dersen de artık dinler geçerim,
Feryada figana sen der içerim,
Kendi ektiğimi kendim biçerim,
Sensizlik her şeyi bitirdi gülüm....