Gülüm Şiiri - Mehmet İler

Gülüm, niye terk ettin, söyle be gülüm?
Ben seni unutamam, sevdim bir kere.
Sarı saç, selvi boylum sensizlik ölüm.
İkrar eyle aşkını, söyle be gülüm.

Unutmam, şafak vakti neler söyledin.
Tuttun elim, titredin güldün ağladın.
Ölsem de ayrılamam ben senden dedin.
Yalanmıydı, rolmüydü, söyle be gülüm?

Hıçkırıklar içinde gözyaşın vardı.
Islandı hep çiçekler mevsim bahardı.
Ayrılırken deseydin sevgim yalandı.
İnanamam ne olur, söyle be gülüm.

Kaç kez kırdın bu kalbi yapılmaz gayri.
Nasıl geçti seneler, hep senden ayrı.
Niye seçtin bilemem uzak diyarı.
Çok mu bıktın benden, söyle be gülüm.

Hasretin yıktı beni, görsen tükendim;
Ateş oldum, tutuştum vallahi yandım.
Takat bitti neyleyim, amma dayandım.
Acımadan bitirdin, söyle be gülüm.

Naz etmen zulümdü, şimdi de ölüm.
Susuz kaldı kurudu diktiğin dalın.
Aylar yıllar yalnızım, perişan halim.
Bir tesellin olurmu, söyle be gülüm.