Gülüm Şiiri - Mehmet Postallı

El değmemiş gonca gülü severim
Ah! güller ne çabuk soluyor gülüm
Bir bir kayboluyor hep sevdiklerim
Çileler artarda geliyor gülüm

İnceden inceden yağıyor yağmur
Kırmızı gül açar karşımda durur
Sevenin gönlünde olur mu gurur?
Beni yerden yere çalıyor gülüm

Kimisi mavili, kimi kar gibi
İpekten yumuşak ince zar gibi
Koklar sevinirim çocuklar gibi
Kargalar burnundan soluyor gülüm

Baharım, gelmeni çok sayıkladım
Bir gül sevdim, yüreğimde sakladım
Gül bağına hiç kimseyi sokmadım
Tilkiler, çakallar uluyor gülüm

Ceylanlar bakarken ülkere, aya
Kekliklerin gözü varır uykuya
Ürkek tavşanların indiği suya
Zehirli yılanlar dalıyor gülüm

Kuşburnu dalına ibibik konmuş
Kanarya ahından mecnuna dönmüş
Yüzyıllık çamların renkleri solmuş
Güneş kayaları yalıyor gülüm

Gün oldu, kendimi dağlara vurdum
Kekikten, yavşandan, ardıçtan sordum
Gün oldu sabırla, sabır savurdum
Baykuşlar saçını yoluyor gülüm

Hangi rüzgâr yakıp, yıkan canımı
Kim alır, alınmaz intikamımı
Kim anlar, kim duyar ızdırabımı
Olanlar hep bana oluyor gülüm.