Gülsüm Baykara Şiirleri - Şair Gülsüm Ba ...

İşte şimdi çağlar yerine bin vurgun su
Böylece zaruri zahiyat söz konusu

Sesimden yankı bulan sızıyla hükmü gecenin kollarında son bulurken
Düştü tekrar düştü men içre sen

Asırlar dolanınca sırtlanların kalbine
Bir soğuk yel esti zoraki
Geçti bin hazan ve zemheri
Ve geçti dimağımdan bir soğuk yel
Ardın sıra düştü önüme
Üşüdüm yüzbinlerce kez

Müşkül olanı bilmek gözlerinden, belki de yıkımıdır bu duvarların.
Bilmeden evvel aşınan bir sezinti inlerimde
Bir düşünüş çıkmazı,bir entelektüel erişimi.
Çizgisinde adımların bir duruş saklı,ötesine gidememek,gi de me mek edasıyla...

Eş vakte dayanan bir dilimde,mısrayı dile yontarak saçmak sanatın en âla,cilveli gövdesine.

Eski çağa ait gıcırdayan radyonun
Fısıltısı gibi olsa gerek,
Gecenin buğusuna düşen buluşun.
Kaşif Kolomb edası olsa gerek
Yahut mucit Tesla

iki damla su damıtılarak
Kirinden seyreltilen bardak
Aksine yanılgıdan ibaret kiri üstünde duran bardak
On beş asır sonra düşüncelerimi
Ovalayan
Neticede bakır tepsiden yansıyan

Umarsız bir bekleyişle ben
Aynalarda ketum bir tutumla sen
Tablalardan taşırıyorum artık külümü
Ve akıtmıyorum papirüse ne felsefe ne tekerrür eden tarihi
“Cebel,nefes ve doğan ölüm“
Şah mata benzer galibiyet gibi bir armonika

Boğazımda biriken
Biriken ve yumru gibi şekil alan
Yutkunmayı erteleyen
Ve ertelyen bir hazla
Birikmekte

Eski minareden dağılan bir ses,
Hakimiyetimi yalpaladı.
Uzuvlarımın bağımsızlığı,
Kalabalığa sürüklerken beni;
Bir ölümle sonlandı eziyetim.

Musallada gözlediğim zamanın ötesinden,kalıntılar.
Biraz geçmişe hizmet,biraz geleceğe.
Kalbime ilişen çift gözle gözlediğim musallada bir son.
Bir ben ki damarlarından nefeslenen câni.
Bir son şimdi gözlerime aldığım bu elem,
Buhar oldu, yok sayarak varlığımı.

Bir kadehin nasibiyle acizliğime yedirilmiş bir yolculuk;
Yaşamıma hiç değmemiş bir kadınla kaldırılan kadehlerin tınısıyla
tıpkı mağlubiyetini cürana eklediğin gibi
Bende hüznümle sabit olan hırsımı
Çevreliyorum gövdesine süryanilerin
seng üstüne seng bir hâne de