Gülsen Karataş Şiirleri - Şair Gülsen Ka ...

Kırılan umutlarımın şafağında,
Alnından öptüm sevdamı nazlı bir çiçek gibi.
Ayaz değmiş yüreğimde soldurmadığım gülüm.
Nefesimle ısıttığım,düşlerimde büyüttüğüm gelinim..
sen bir çocuk!
sen bir sevgili!

Ben hic kimseyi,

Senin kadar sevmedim.

Dusunmedim,

Bizim eskiden sevdalarimiz vardi
Kircicekleri icinde yeseren
Menekse renginde acan
Papatya falinda buyuyen
Asklarimiz vardi

Unut beni diyorsun guzel

Nasil unuturum seni bu can bu bedenden cikmayinca

Sevme beni diyorsun?

Acilarim gececektir zamanla.

Askima saygi duydugumdan giderim.

incinmesin askim,kirlenmesin ellerinde,

Gündüzlerim karardığında
Ay ışığım olsun aşkım
Çaldıgım bağlamamda
Türkü olsun adın
Bam teline vurduğumda
Aşk ile çalınsın kapın..

Yüreğim kağıt duygularım kalem,
geceye yazmak istedim seni.
Akıp giderken sevda suyunda yüreğim,
karanlığın geceye karıştığı bir vakitte.
Farkında değilim sana kaçıncı yazışım,
yalvarışım, yakarışım,sayısını unuttum,

Yangin yeri gonlumde
kuller icinde acan bir cicek benim adim
Hasret bagrimda
gece ustumde urgan benim.
Ne yollar ne yillar dindirir sancimi.
Zay olan gonlum firarda,

Elim kolum, yokluğunla bağlıyken
Düşünceler ve duygular, aklımı kemirirken,
Bütün geçmişi bir albümde toplamış zaman
Belkilerle yarışırken yüreğim,
Hayallerim bir düş sessizliğinde…
Mutluluğun resmine nasıl bakabilirim.

Hasretinle yandigimda
Yollarina baktigimda
Sen bana gelmeden
Ben sana gelecegim
Hasret gemisiyle
Sen soylemeden,sevdigini