Gülşah Şiiri - Kudret Kobal

rüyamda
bir kadın gül yüzlü
elinde fincan
falıma bak der durur
şimdi nasıl derim ki
söylediklerimi bir sana
bir de gündüz hayrına yor
sonra güle dönüşür kadın
rüya bu ya
ben de dönüşürüm bülbüle

bülbül nağme yapar güle
sanki gülistanın tüm güllerine söyler gibi
yani
ne gül kendine yorar
ne de bülbül cesaret edip sorar
bülbül nağmesine devam eder
mademki seviyorsun
kimlere hesap veriyorsun
biz bize yeteriz bilmiyor musun 
ortalık yangın yeri 
eriyip biz olmuşuz
gül diyorlar bülbül diyorlar
saz diyorlar söz diyorlar
biz seninle
rehavi ile rast makamı arasında
güzel bir beste olmuşuz bilmiyor musun
yine de tüm nağmeler
güllerin şahına düşer
ay ay ay
bu söz de bülbüle düşer