Gülmen Yeter. Şiiri - Selahattin Gürbüz

Erken esti bahar rüzgarı, soldu sanki son gülüm,
Bundandır ki, eski ben değilim, üzgünüm,
Bir merhemdi senden alıp yarama sürdüğüm,
Ne olursa olsun, dikkat et düşme yeter.

Bir bahar esintisi vardı senden yana esen,
Bir selam olurdu bazen, öte yandan bana gelen,
Yediveren gibiydin, her halin ile gül veren,
Hep gül açsın tomurcukların küsme yeter.

Ben bir bağ bağan idim, erken oldu hazanım,
Her çiçeğim soldu, bil ki artık ben bir yalanım,
Senden sonra kalmadı halim, yolda kalanım,
Eski halim kalsın aklında, bu halimi görme yeter.

Şimdi merhemimde yok, hiç bir hekim de,
Sen vardın önceleri, yoksun artık tekim de,
Bir daha güllerim açar mı bilmem ekim'de,
İlacı sende olsun, isterse yarama sürme yeter.

Ben her halin ile sevdim seni, sen anlamasan da,
Ben hep arar sorarım seni, sen beni arayıp sormasan da,
Her rüyamı hayra yordum ben, sen yormasan da,
Sana verdiğim değer kadar ver, halime gülme yeter.