Gülleri Öğrendim Senden Şiiri - Necla Ma ...

Gülleri Öğrendim Senden İki vakit arası Eski minare dibinde secdeye durduk Bir elden bir ele giden namenin Yağmur sonrası saki Gül kokan harcı. Adını kalbimin atışlarına gömdüm sevdiğim, Zaman ne tuhaf bir dost, Renkleri bağışlamıyor akşam seccadesine, Seni getirdi bana yine, Biriktirdiğim senden. Zamanın paletleri uğulduyor tenimde, Aşina güz sessizlikleri, gözlerimde gezinen gölgelerde, İçim ezildi, Senin uyanıp, Benim, takılıp takılıp düştüğüm yerde. Gerçeğin köpeği havlıyor, Mısır püskülü kokan tarlalarda, Aşkı doğurmak ve bırakmak, Umudun kundağına, Cesur yalnızlığıyla, ne eza. Sapsarı bir zamandır şu an Kollarımda uyuyan, Yenilmedik diyebilsem, Dikenimde kanayan son yaprağıma. Silahım yok ki kokumdan başka, Ellerinin unutmasında kalan. Canımın kırığı, De, Külü temizlemek ne zor şimdi, Bizi gösterenlerin kaba ve cüretkâr ellerinden. Beni başka sevsen, Başka severdim ben de seni, Gülleri öğrendim senden. Necla Maraşlı