Gökyüzü,
yüzüne okuduğum son duadır.
Gökyüzü,
Yüzündür son demimde baktığım,
Kendimi kandırdığım,
Olmayanın zemininde dolandığım.
Duvaksız mehtabın yüzü düşerken yüzümüze;
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta