Güller Konuşur Şiiri - Kemal Doğanay

Hakkın huzurunda susan şu dağlar,
Bülbüller susunca güller konuşur.
Gönlümüze sevda asan bu bağlar,
Bakışlar susunca diller konuşur.

Kimler görmedi ki böyle davayı
Yaşayan insanlar çeker havayı
Kalem yazar durur aşkı sevdayı,
Sevdalar susunca eller konuşur.

Yürümekle yollar aşınır sanma
Kötüler söylesin onlara kanma
Ateşlere düşüp boş yere yanma,
Tabiat susunca yeller konuşur.

Yükseklerden uçar arı bal için
Şehitler kervanı bekler al için
Kıyamlara durur çiçek dal için,
Beyazlar susunca allar konuşur.

DOĞANAY yolların sonuna bakar
Ateş düştüğünde dağ- taşı yakar
Yağmurlu havada şimşekler çakar,
Kervanlar susunca yollar konuşur.